Cytaty piszemy zawsze kursywą. Jeśli cytat jest długi i zawiera wtrącenia, które nie dotyczą naszego tematu, to można wykreślić część cytatu. Należy jednak pamiętać, żeby zaznaczyć to symbolem (…). Przykład:
Cytat oryginalny:
Polska klasa polityczna jest zapewne grzeszna, jak większość przeciętnych ludzi, ale nie jest specjalnie uprzywilejowana, za to poddana jest totalnej kontroli medialnej. Trzeba być rzeczywiście nałogowcem polityki, żeby się na nią zdecydować. Ja akurat jestem prawdziwym narkomanem polityki i dzień 8 czerwca 2000 roku, kiedy do polityki wróciłem wspominam jako jeden z najszczęśliwszych w moim życiu. No, ale na świecie narkomanów, w każdym razie narkomanów polityki nie jest tak wielu… Problem zdegradowania polityki, statusu polityków, przy wielkim udziale mediów, pozostaje jednak bardzo poważny.
Cytat zredagowany (krótszy o 3 linijki):
Polska klasa polityczna jest zapewne grzeszna, jak większość przeciętnych ludzi, ale nie jest specjalnie uprzywilejowana, za to poddana jest totalnej kontroli medialnej. Trzeba być rzeczywiście nałogowcem polityki, żeby się na nią zdecydować. (…) Problem zdegradowania polityki, statusu polityków, przy wielkim udziale mediów, pozostaje jednak bardzo poważny.
Jeśli musimy coś do cytatu wstawić, to używamy nawiasu kwadratowego i piszemy zwykłą czcionką. Zaznaczamy także, od kogo pochodzi wstawienie za pomocą określenia: przyp. autora. albo przyp. X.Y. Przykład:
Można mówić o pewnej ewolucji PO. Powstała ona jako partia pewnej części establishmentu. Nie lekceważyłbym wypowiedzi generała Czempińskiego [o jego roli, a zarazem roli służb specjalnych w powołaniu PO – przyp. autora], ponieważ jest ona zgodna z wiedzą wręcz potoczną w ścisłej elicie politycznej – wiedzą, którą obawiano się podzielić z opinią publiczną ze względu na możliwość wyciągnięcia „niesłusznych wniosków”.
Jeśli cytujemy dzieło literackie, to podajemy cytat w języku oryginału i pod spodem lub w przypisie wstawiamy tłumaczenie, które powszechnie uznaje się za najwierniejsze, wraz z nazwiskiem tłumacza. Jeśli cytujemy czyjeś poglądy, możemy to zrobić po polsku i tylko w przypisie zaznaczyć autora przekładu (na przykład: tłum. własne).
Jeśli cytat jest krótki, to można go wstawić do tekstu bez wydzielania osobnym akapitem.
Jeśli jednak cytat jest długi, to trzeba go umieścić w osobnym akapicie z wcięciem. Pamiętajmy, żeby cytować wiernie: należy zachować tę samą pisownię, interpunkcję, podział na akapity. Po przepisaniu cytatu, trzeba go porównać z oryginałem, aby wyeliminować nieścisłości. Jeśli cytujemy poetów, błędy ortograficzne, interpunkcyjne itd. zostawiamy bez komentarza. Jeśli cytujemy uczonego, należy zaznaczyć błąd w następujący sposób: II wojna światowa rozpoczęła się 1 września 1929 r. [sic]. Niewątpliwie tak oczywistych błędów nie spotkamy w pracach naukowych, ale błędy dotyczące mało znanych wydarzeń lub osób wkradają się nawet do najpoważniejszych publikacji. Dlatego też nie można cytować bezkrytycznie.
Jeśli cytujemy cudzą wypowiedź uzyskaną przez nas w bezpośredniej rozmowie, to należy w przypisie zaznaczyć ten fakt. Jeśli dysponujemy nagraniem wywiadu, to można zamieścić je na stronie internetowej i jej adres umieścić w przypisie. Jeśli rozmowa nie została zarejestrowana, to wypada poprosić autora wypowiedzi o list autoryzujący, w którym potwierdzi, że faktycznie jest autorem cytowanej przez Ciebie wypowiedzi. Kserokopię listu dołączysz do aneksu. Zresztą w przypadku nagrania też jesteś zobowiązany uzyskać list autoryzujący, gdyż autor wypowiedzi mógł zmienić poglądy albo z różnych powodów nie życzyć sobie ich upublicznienia. Może się zdarzyć, że Twój rozmówca był przekonany, że zwierza Ci się w zaufaniu, a poglądy wyrażane przez niego w prywatnej rozmowie nigdy nie ujrzą światła dziennego. Krytyk literacki Iksiński nie będzie zachwycony, gdy współczesny poeta Igrekowski – prywatnie jego teść – dowie się z Twojej publikacji, że Iksiński uważa jego poezję za infantylną. Dlatego należy zawsze zapytać o zgodę na publikację wypowiedzi zwłaszcza, że jednocześnie uzyskujemy autoryzację, która broni nas przed zarzutem, że zmyśliliśmy dany cytat, aby potwierdzić swoją tezę. Patrz: Jak uniknąć kompromitacji?
Tabelki i obrazki, jeśli nie są naszego autorstwa, to w zasadzie też cytaty, więc musimy je podpisać i podać źródło. Patrz rozdział GRAFIKA.
Wszystkie cytaty MUSIMY opatrzyć przypisem. Instrukcja, jak należy je konstruować, znajduje się w rozdziale PRZYPISY.