Ibidem stosujesz, gdy kolejne przypisy (na przykład przypis 45, 46, 47, 48) odwołują się do tej samej publikacji. Wtedy w przypisie 45 piszesz nazwisko autora, tytuł itd., a w 46, 47, 48 tylko wstawiasz słowo Ibidem napisane kursywą. Jeśli odwołujesz się do tej samej książki, ale do innej strony, to musisz to zaznaczyć: Ibidem str. 56.
Op. cit. stosujesz, gdy chcesz odesłać czytelnika do książki, którą już wcześniej cytowałeś (ale nie bezpośrednio w poprzednim przypisie, tylko kilka przypisów wcześniej, a nawet kilka stron wcześniej.) Skrót op.cit. piszemy kursywą i bez spacji (odstępu).
PRZYKŁAD:
- K. Jasiński, Rodowód Piastów małopolskich i kujawskich, Poznań–Wrocław 2001, s. 116.
- P. Żmudzki, Studium podzielonego królestwa. Książę Leszek Czarny, Warszawa 2000, s. 295.
- O. Balzer, Genealogia Piastów, Kraków 2005, s. 340.
- Ibidem.
- Ibidem str. 56.
- K. Jasiński, op.cit., s. 117-118.
Przypisy nr 4 i 5 odsyłają do tej samej książki, co przypis nr 3. Przypisy nr 3, 4 i 5 następują kolejno, więc użyto słowa Ibidem.
Przypis nr 6 odsyła do książki wymienionej w przypisie nr 1. Przypisy 1 i 5 są rozdzielone innymi odwołaniami, więc zastosowano skrót op.cit. i wymieniono nazwisko autora, żeby było wiadomo, o której z wcześniej wymienionych książek mowa – o Rodowodzie Piastów… Jasińskiego czy o Studium… Żmudzkiego. Jeśli wcześniej wymienialiśmy kilka książek jednego autora, to należy dodatkowo wpisać tytuł. W dalszym ciągu jednak skrót op.cit. oszczędza nam wypisywania wydawnictwa, miasta, roku wydania itd.
Zobacz:
W jakich sytuacjach musimy wstawić przypisy?